Ośno Lubuskie świętuje 725-lecie kościoła parafialnego.
Kościół św. Jakuba w Ośnie jest dziś jedną z najstarszych świątyń w województwie lubuskim. Pełni też ważną rolę społeczną i integrującą lokalną społeczność – mówi jego proboszcz ksiądz Piotr Grabowski.
Wraz z jubileuszem 725-lecia kościoła w Ośnie zainaugurowane zostały obchody 900. rocznicy powołania diecezji lubuskiej. Dzisiejsza diecezja zielonogórsko-gorzowska nie jest co prawda formalnym sukcesorem diecezji lubuskiej, ale czerpie z jej historii – mówi biskup Adrian Put.
Kościół w Ośnie był świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych – mówi Artur Błoński ze Stowarzyszenia Patriotycznego „Szczerbiec”. Dzięki temu wokół kościoła gromadzi się wiele środowisk patriotycznych.
Zdaniem posła Jacka Kurzępy społeczność skupiona wokół parafii w Ośnie jest doskonałym przykładem oddolnych inicjatyw.
Kulminację obchodów 900-lecia diecezji lubuskiej w Ośnie zaplanowano na wiosnę przyszłego roku.
Ośno Lubuskie to stara słowiańska osada, być może zamieszkana już w czasie chrztu Polski za Mieszka I. Pierwsza wzmianka pisemna o Ośnie pochodzi z roku 1252 (civitatis forensis Osna wymienione jest w spisie posiadłości biskupa lubuskiego Wilhelma). W 1298 r. został ufundowany kościół św. Jakuba. Z roku 1400 pochodzi zapis, że do kościoła św. Jakuba w Ośnie należało 41 miejscowości z kościołami. W okresie reformacji, 5 maja 1538 r., Ośno wraz z kościołem zostaje przejęte przez protestantów. W XIX w., ze względu na odradzanie się katolicyzmu w Ośnie, miejscowość stała się stacją misyjną archidiakonatu w Neuzelle. W 1895 r. (według niektórych historyków w 1857 r.) została erygowana parafia misyjna. W 1945 r. po wyjeździe protestanckiej ludności niemieckiej, zamieszkali tu polscy katolicy, a kościół poświęcony przez ks. M. Kądziołkę, otrzymał tytuł Trójcy Świętej . W 1963 r. staraniem ks. J. Abramskiego dokonano konsekracji ołtarza i przywrócono pierwotny tytuł kościołowi i parafii – św. Jakuba Ap.