Kawalerowicz był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Od 1980 roku wykładał w łódzkiej filmówce. Choć pod koniec życia był krytykowany za „Quo vadis”, to jednak jego kino jest oceniane jako wielkie i jednocześnie precyzyjne, niosące intelektualną dyscyplinę i wyrazistą formę.
„Faraon” Kawalerowicza nominowany do Oskara
Jeden z najsłynniejszych filmów reżysera „Faraon” – nakręcony przez Jerzego Kawalerowicza w latach 60. – był nominowany do Oscara. W audycji polskiego Radia z 2009 roku przedstawiono fragment ścieżki dźwiękowej „Faraona”, wraz z komentarzem reżysera:
W jednym z wywiadów dla Polskiego Radia Jerzy Kawalerowicz mówił, że miał proste credo artystyczne:
Reżyser podkreślał, że jest bardzo krytyczny wobec swoich filmów, które nieustannie stara się udoskonalać:
„Quo vadis”
Jednym z dążeń reżysera było sfilmowanie powieści Henryka Sienkiewicza „Quo vadis”. Realizacja była planowana już w latach 70., a została sfinalizowana w 2001 roku. Jerzy Kawalerowicz przed prapremierą mówił że starał się być wierny oryginałowi:
Jerzy Kawalerowicz studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w trakcie studiów odbył Kurs Przygotowania Filmowego. Był asystentem reżysera przy produkcjach: „Zakazane piosenki”, „Ostatni etap”, „Stalowe serca” i „Czarci żleb”. Od 1966 do 1978 roku kierował Stowarzyszeniem Filmowców Polskich. W 1981 został wybrany na honorowego prezesa organizacji.
Reżyser otrzymał wiele innych prestiżowych nagród, między innymi za całokształt twórczości na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mar del Plata w 2002 roku i nagrodę im. Luisa Bunuela na 31. Festiwalu Filmowym w Huesca w Hiszpanii. Został też laureatem Polskiej Nagrody Filmowej Orły 2005 za osiągnięcia życia, otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Kilka miesięcy przed śmiercią, na festiwalu filmowym w Gdyni, Jerzego Kawalerowicza uhonorowano Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. Zmarł w Warszawie, 27 grudnia 2007 roku, w wieku 85 lat.
Jerzy Kawalerowicz jest bohaterem kilku filmów dokumentalnych, w tym: „Kino Kawalerowicza”, „Żyłem 17 razy” i „Whisky z mlekiem”.