Konkurs Chopinowski. Uczestnicy zaczną od etiud, nokturnów i ballad

WARSZAWA XIX KONKURS CHOPINOWSKI. Rosyjska pianistka, zwyciężczyni XVI Konkursu Chopinowskiego Yulianna Avdeeva. Fot. PAP/Szymon Pulcyn

WARSZAWA XIX KONKURS CHOPINOWSKI. Rosyjska pianistka, zwyciężczyni XVI Konkursu Chopinowskiego Yulianna Avdeeva. Fot. PAP/Szymon Pulcyn

W piątek (3 października) rozpoczną się przesłuchania I etapu tegorocznego Konkursu Chopinowskiego. Jego uczestnicy, 84 pianistów z całego świata, zmierzą się z etiudami, nokturnami, walcami i balladami. W programie konkursu są wyłącznie utwory Fryderyka Chopina.

Każda z etiud Chopina to studium wybranego zagadnienia techniki pianistycznej. W I etapie uczestnicy mają do wyboru jedną z pięciu etiud, w tym z opusu 10: C-dur (op. 10 nr 1) i a-moll (op. 10 nr 2, etiuda „chromatyczna”), oraz z opusu 25: gis-moll (op. 25 nr 6, słynna etiuda „tercjowa”), h-moll (op. 25 nr 10, etiuda „oktawowa”) i a-moll (op. 25 nr 11). Nie usłyszymy za to m.in. etiudy „Rewolucyjnej” (op. 10 nr 12), bo nie ma jej w programie.

Nokturny (z włoskiego „notturno”, co znaczy „nocny”), czyli „pieśni nocy”, to miniatury fortepianowe, których cechami są śpiewność a jednocześnie dramatyzm. Do wyboru są nokturny z opusów: 9 (H-dur op. 9 nr 3), 27 (cis-moll op. 27 nr 1 lub Des-dur op. 27 nr 2), 37 (G-dur op. 37 nr 2), 48 (jeden z najsłynniejszych chopinowskich nokturnów – c-moll op. 48 nr 1 lub fis-moll op. 48 nr 2), 55 (Es-dur op. 55 nr 2) i 62 (H-dur op. 62 nr 1 lub E-dur op. 62 nr 2). Jeśli uczestnik nie zdecyduje się zagrać nokturnu, może jeszcze wybrać jedną z trzech etiud: E-dur op. 10 nr 3, es-moll op. 10 nr 6 lub cis-moll op. 25 nr 7, w których wyzwaniem jest prowadzenie śpiewnej melodii.

Dalsza część tekstu pod polecanym artykułem

Czytaj także:

Kolejny punkt to efektowne, wirtuozowskie walce. Do wyboru są trzy: Es-dur op. 18, As-dur op. 34 nr 1 oraz As-dur op. 42.

Największym wyzwaniem I etapu są jednak rozbudowane „poematy fortepianowe”, jak czasem określa się ballady Chopina. Ich cechą jest narracyjny, „opowiadający” charakter motywów muzycznych. Do wyboru jest jedna z czterech ballad (g-moll op. 23, F-dur op. 38, As-dur op. 47 i f-moll op. 52), a także Barkarola Fis-dur op. 60 lub – uznawana za arcydzieło muzyczna „opowieść” – Fantazja f-moll op. 49.

Do II etapu przejdzie połowa pianistów

Do II etapu konkursu przejdzie – jak to określono w regulaminie – „w zasadzie 40 uczestników”, czyli mniej więcej połowa pianistów z I etapu.

W tej części konkursu uczestnicy zaprezentują swoje umiejętności w 40-50-minutowych recitalach. Zmierzą się z preludiami i polonezami. Mogą też uzupełnić występ dowolnym utworem lub utworami patrona konkursu.

Dalsza część tekstu pod polecanym artykułem

Czytaj także:

Chopinowskie preludia, wbrew nazwie, nie są wstępem do większej całości. To cykl 24 różnorodnych nastrojowo miniatur fortepianowych tworzących opus 28. Pianiści mogą wybrać sześć kolejnych preludiów z dwóch grup: nry 7-12 lub 13-18. Jest też możliwość zaprezentowania całego cyklu – zgodnie z kolejnością utworów w opusie.

Drugi etap to także polonezy, o których mówi się, że są najściślej związane z narodowym, polskim nurtem w twórczości Chopina. Są to rozbudowane poematy muzyczne, które łączy idea poloneza – najważniejszego polskiego tańca, określanego także jako „chodzony”. Do wyboru są: Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22, polonezy fis-moll op. 44, As-dur op. 53 lub dwa polonezy z opusu 26 (cis-moll i es-moll).

W III etapie wystąpi już tylko „w zasadzie 20 uczestników”, jak czytamy w regulaminie. To etap monumentalnych sonat fortepianowych oraz „drobnych” mazurków.

Uczestnicy mają do wyboru dwa muzyczne arcydzieła: Sonatę b-moll op. 35 – z jednym z najbardziej rozpoznawalnych fragmentów, jakim jest „Marsz żałobny”, lub Sonatę h-moll op. 58.

Mazurki prawdziwym testerem „stylu chopinowskiego”

Muszą także wykonać pełny cykl mazurków – do wyboru są mazurki z opusów 17, 24, 30, 33, 41, 50, 56, 59. Mazurki to legendarne miniatury fortepianowe, w których wybrzmiewają polskie tańce ludowe (mazur, oberek, kujawiak).

Swoimi mazurkami stworzył Chopin niedościgły wzorzec muzycznej stylizacji tego, co ludowe, narodowe, autentyczne

– napisał na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina muzykolog Artur Bielecki.

To właśnie mazurki, choć technicznie nieskomplikowane, są – według niektórych znawców sztuki pianistycznej – prawdziwym testerem „stylu chopinowskiego” i największym wyzwaniem dla uczestników konkursu.

Pianistycznie nieskomplikowane, mazurki są niewyczerpane w inwencji melodycznej i nieskończenie bogate w niuanse harmoniczne, rytmiczne i przede wszystkim ekspresyjne

– dodał Bielecki.

Przypomniał też słowa legendarnego muzykologa Mieczysława Tomaszewskiego, według którego mazurki „wymagają jednocześnie świeżości niemal naiwnej i dojrzałego mistrzostwa”.

Recital w III etapie powinien trwać 45-55 minut. By wypełnić ten czas, uczestnik konkursu może wybrać jeszcze jeden dowolny utwór Chopina.

Finał, do którego dopuszczonych zostanie nie więcej niż 10 pianistów, obejmuje Poloneza-Fantazję op. 61, czyli utwór o najbardziej wyrafinowanej formie muzycznej wśród polonezów, a także – do wyboru – jeden z koncertów na fortepian z orkiestrą: e-moll op. 11 lub f-moll op. 21. Oba koncerty powstały jeszcze przed wyjazdem Fryderyka Chopina z kraju, w latach 1829-1830 – kompozytor miał wtedy 19-20 lat. Najczęściej w finale Konkursu Chopinowskiego pianiści wybierają Koncert fortepianowy e-moll.

 

Exit mobile version