Dziś przypada Dzień Babci, a jutro (22 stycznia) jest obchodzony Dzień Dziadka.
Te dni to doskonała okazja, by podziękować dziadkom za czas poświęcony wnukom, wspólną zabawę, przekazaną wiedzę, a także za troskę, opiekę, a przede wszystkim za ich obecność. To okazja do spotkania i zapewnienia dziadków, że są kochani i potrzebni.
Zazwyczaj w te dni najmłodsi zapraszają dziadków na okolicznościowe przedstawienia w przedszkolach i szkołach, składają życzenia, wręczają laurki, kwiaty i drobne upominki. Dzień Babci i Dzień Dziadka to często pretekst, by powspominać ze starszymi wnukami dawne lata, pooglądać zdjęcia i spędzić razem czas.
Obchody Dnia Babci zostały zapoczątkowane w Polsce w 1964 roku, z inicjatywy tygodnika „Kobieta i Życie”, który zamieścił zdjęcie starszej, siwej pani w fotelu, robiącej na drutach i zaapelował o uhonorowanie wszystkich babć. W kolejnych latach pomysł podchwyciły inne czasopisma, a w 1967 roku warszawski „Express Wieczorny” ogłosił dzień 21 stycznia Dniem Babci. Wtedy też świętowanie zaczęło się w całej Polsce.
Dzień Dziadka stał się popularny w naszym kraju w latach 80-tych. Obecnie oba święta są najczęściej łączone.
Tradycja obchodzenia Dnia Babci oraz Dziadka znana jest również w innych krajach. W tym samym dniu co Polacy, Dzień Babci obchodzi się w Bułgarii i Brazylii, a w Hiszpanii – 26 lipca. We Francji jest to święto ruchome, obchodzone w pierwszą niedzielę marca. Z kolei w Japonii celebruje się Dzień Szacunku Dla Starszych, przypadający 14 września. Jest on również uznany za święto narodowe, wolne od pracy.
W Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii jest obchodzony Narodowy Dzień Dziadków – National Grandparents Day. W USA i Kanadzie przypada on w pierwszą niedzielę po Święcie Pracy, które obchodzi się w pierwszy poniedziałek września. W Wielkiej Brytanii świętuje się w pierwszą niedzielę października. Dzień ten ma swój oficjalny hymn – „Piosenka dla Babci i Dziadka” – „A Song for Grandma and Grandpa”, a symbolem święta jest niezapominajka.
Z badań wynika, że z babcią lub dziadkiem wnuki najczęściej chodzą na spacery, prowadzą rozmowy i uczestniczą w grach i zabawach
Zawdzięczają im też wspólne zajęcia, jak: pieczenie i gotowanie, prace w ogrodzie, oglądanie rodzinnych pamiątek i zdjęć, a czasem wycieczki i podróże.
Psychologowie podkreślają, że od dziadków nie tylko można otrzymać bezinteresowną i bezgraniczną miłość, ale także wiele się nauczyć. Od nich wnuki dowiadują się o pewnych przekazach rodzinnych, o zwyczajach, historii rodziny. Dzięki temu zyskują poczucie przynależności do szerszej grupy rodzinnej, co pozytywnie wpływa na ich samoocenę, rozwój tożsamości i ułatwia odnalezienie swojego miejsca w świecie.
Powszechnie uważa się, że seniorzy rozpieszczają wnuki, pozwalając im niemal na wszystko. To dlatego, że mają dla nich więcej czasu i więcej cierpliwości niż rodzice, nie muszą ponadto zachowywać pewnych granic, egzekwować zadań i wymagać. Dziadkowie uzupełniają rodziców, wzbogacając i stabilizując świat dziecka. Eksperci uważają, że miłość, uwaga i zainteresowanie, które wnuki otrzymują od dziadków, są bezcenne. Zaznaczają przy tym, że wychowaniem dzieci powinni zajmować się rodzice.
Relacja dziadkowie-wnuki jest, jak każda relacja, dwustronna. Korzyści z niej mają także dziadkowie. Współcześnie wnuki często wprowadzają seniorów w świat nowych technologii, tłumaczą zasady funkcjonowania telefonów, tabletów i innych gadżetów.
Dzięki dobrym relacjom z dziadkami, wnuki uczą się budowania dobrych i mądrych, innych więzi w swoim życiu.