Sejm udzielił wotum zaufania rządowi premiera Donalda Tuska. Kim są nowi ministrowie?

Sejm we wtorkowym głosowaniu udzielił wotum zaufania rządowi premiera Donalda Tuska. W związku z tym w środę o godz. 9 w Pałacu Prezydenckim odbędzie się zaprzysiężenie jego rządu przez prezydenta Andrzeja Dudę.

Za przyjęciem wniosku prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska ws. wyboru członków Rady Ministrów zagłosowało 248 posłów, 201 było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. Sejm bezwzględną większością głosów wybrał Radę Ministrów zgodnie z wnioskiem prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska.

We wtorek premier Donald Tusk wygłosił w Sejmie expose, w którym przedstawił program działania oraz skład Rady Ministrów. Przedstawiciele klubów i koła wygłaszali oświadczenia oraz zadawali pytania premierowi. Następnie odbyło się głosowaniem nad wotum zaufania dla jego rządu.

Dalsza część tekstu pod polecanym artykułem

Sejm wybiera prezesa Rady Ministrów oraz proponowanych przez niego członków Rady Ministrów bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Następnie prezydent powołuje tak wybrany rząd i odbiera od niego przysięgę.

Gabinet Donalda Tuska

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Premier zaprezentował podczas swojego exposé skład przyszłej Rady Ministrów. Wniosek o wybór swojego gabinetu złożył też we wtorek (12 grudnia) do marszałka Sejmu Szymona Hołowni na podstawie art. 154 ust. 3 Konstytucji RP.

Zgodnie z tym wnioskiem za poszczególne resorty będą odpowiadać:

Władysław Kosiniak-Kamysz (PSL-TD) – wicepremier, minister obrony narodowej

Władysław Kosiniak-Kamysz urodził się w 1981 r. w Krakowie. W polityce jest obecny od 2000 r., kiedy współtworzył młodzieżówkę PSL – Forum Młodych Ludowców. Przez krótki okres był krakowskim radnym. 

W 2011 r. został ministrem pracy i polityki społecznej w rządzie PO-PSL Donalda Tuska i Ewy Kopacz (2014–2015). To jego resort przygotował podwyżkę wieku emerytalnego, która mimo protestów społecznych weszła w życie w 2012 r.  

Od 2015 r. pełni funkcję prezesa PSL. Reelekcję uzyskał w 2016 i 2021 r. Od tego okresu jest także przewodniczącym klubu parlamentarnego ludowców.  

Kandydował w wyborach prezydenckich w 2020 r.; zajął piąte miejscu z wynikiem 2,36 proc.

W 2023 r. razem z liderem Polski 2050 Szymonem Hołownią współtworzył Trzecią Drogę, która razem poszła do wyborów. Sojusz zdobył 14,4 proc. głosów i wprowadził do Sejmu 65 posłów, którzy podzielili się na dwa kluby – PSL i Polski 2050, deklarujące jednak ścisłą współpracę. Oba kluby, razem z Koalicją Obywatelską i Lewicą, stworzyły koalicję, która poparła utworzenie rządu Donalda Tuska.

Krzysztof Gawkowski (Nowa Lewica) – wiceprezes Rady Ministrów, minister cyfryzacji 

Krzysztof Gawkowski urodził się w 1980 r. Warszawie. Ukończył studia politologiczne. W 2011 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych.  

W 2000 r. wstąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Pełnił funkcję radnego miejskiego w Wołominie oraz zasiadał w sejmiku województwa mazowieckiego. Przez lata zasiadał we władzach krajowych SLD. 

W 2018 r. porzucił SLD i wstąpił do Wiosny Roberta Biedronia. W kolejnym roku został sekretarzem tej partii. Od 2021 r. należy do Nowej Lewicy, gdzie od 2021 r. pełni funkcję wiceprzewodniczącego.

Maciej Berek – minister członek Rady Ministrów 

Maciej Berek urodził się w 1972 r. Po studiach prawniczych uzyskał tytuł radcy prawnego. Pracował w kancelarii Senatu i Najwyższej Izbie Kontroli. 

Od 2007 do 2015 r. był prezesem Rządowego Centrum Legislacji. Od 2008 r. był sekretarzem rządu. Pracował jako dyrektor Centrum Informacyjnego Senatu oraz jako dyrektor generalny Biura Rzecznika Praw Obywatelskich.

Adam Bodnar – minister sprawiedliwości 

Adam Bodnar urodził się w 1977 r. w Trzebiatowie. Jest doktorem habilitowanym nauk prawnych. Został również profesorem uczelni na Wydziale Prawa SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Warszawie. 

Pracował dla Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, był wiceprezesem zarządu tej organizacji. 

W 2015 r. został powołany na Rzecznika Praw Obywatelskich. Funkcję tę sprawował do 2021 r. 

W wyborach parlamentarnych w 2023 r. został wybrany na senatora, startując z list paktu senackiego.

Agnieszka Buczyńska (Polska 2050-TD) – minister do spraw społeczeństwa obywatelskiego, przewodnicząca Komitetu do spraw Pożytku Publicznego 

Agnieszka Buczyńska urodziła się w 1986 r. w Tczewie. Ukończyła studia socjologiczne i politologiczne. Przez ponad dekadę pracowała w Regionalnego Centrum Wolontariatu w Gdańsku, którego wiceprezesem i prezesem. 

Współpracowała z komitetem Pawła Adamowicza Wszystko dla Gdańska, następnie brała udział w kampanii Aleksandry Dulkiewicz. 

Weszła w skład sztabu wyborczego Szymona Hołowni w kampanii prezydenckiej w 2020 r. Została współzałożycielką i wiceprezesem Stowarzyszenia Polska 2050. W 2022 r. weszła do władz partii Hołowni, została drugą wiceprzewodniczącą i sekretarzem generalnym. 

W wyborach parlamentarnych w 2023 r. została wybrana do Sejmu.

Borys Budka (KO) – minister aktywów państwowych 

Borys Budka urodził się 11 marca 1978 r. w Czeladzi na Śląsku. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, później odbył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców w Katowicach. W 2011 r. uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych.

Przez dziewięć lat był radnym Rady Miejskiej w Zabrzu, pełniąc funkcje wiceprzewodniczącego i przewodniczącego.

W 2011 r. został wybrany do Sejmu VII kadencji z okręgu gliwickiego. W końcówce rządów Ewy Kopacz, w maju 2015 r., objął stanowisko ministra sprawiedliwości. 

W 2019 r. został przewodniczącym klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej. 29 stycznia 2020 r. wybrany na przewodniczącego partii na czteroletnią kadencję. Ustąpił ze stanowiska 3 lipca 2021 r., by zająć miejsce szefa Klubu Parlamentarnego PO-KO.

Marzena Czarnecka – minister przemysłu 

Czarnecka jest doktorem habilitowanym nauk ekonomicznych i radcą prawnym; specjalizuje się w prawie energetycznym i prawie pracy.

Jest bezpartyjna. Wykłada na wielu europejskich uniwersytetach, m.in. na uniwersytecie w niemieckim Saarbrücken i hiszpańskiej Granadzie.

Od 2007 r. jest Sędzią Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Katowicach, a od 2013 r. członkinią Towarzystwa Obrotu Energią i Koordynatorem Sekcji Energetycznej w Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych CARS.

Andrzej Domański (KO) – minister finansów 

Domański urodził się w 1981 r. w Krakowie. Jest ekonomistą, absolwentem Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Jak poinformowano w jego biogramie na stronach Platformy Obywatelskiej, zawodowo był przez 14 lat związany z polskim rynkiem kapitałowym. Jest współtwórcą programu gospodarczego Platformy Obywatelskiej i pomysłodawcą programu aktywizacji zawodowej dla kobiet po urlopie macierzyńskim – tzw. babciowe.

Był głównym ekonomistą Instytutu Obywatelskiego, opublikował analizy i raporty m.in. o wyzwaniach klimatycznych dla polskich miast oraz sektora energetycznego, o finansowaniu programu rozwoju obronności oraz zagrożeniach płynących z tworzenia państwowych monopoli i centralizacji gospodarki.

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (Nowa Lewica) – minister rodziny, pracy i polityki społecznej 

Dziemianowicz-Bąk urodziła się w 1984 r. we Wrocławiu. Studiowała pedagogikę i filozofię na uniwersytecie Wrocławskim.

W latach 2015–2019 byłą działaczką partii Razem. Współorganizowała tzw. czarne protesty. W 2019 r. dostała się do Sejmu już z list Lewicy. Rok później była współprzewodnicząca sztabu Roberta Biedronia w wyborach prezydenckich. W 2021 r. wstąpiła do Nowej Lewicy.

Jan Grabiec (KO) – minister członek Rady Ministrów 

Grabiec urodził się w 1972 r. w Legionowie. Studiował na wydziale filozofii KUL i ATK w Warszawie; tytuł magistra obronił w 1996 r. Pracował jako nauczyciel filozofii, etyki i religii.

W 1998 r. został radnym w Legionowie, a w latach 2006–2015 pełnił funkcję starosty legionowskiego. 4 sierpnia 2015 r. powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji w rządzie Ewy Kopacz. Kilka miesięcy później, jesienią 2015 r. dostał się do Sejmu z list Platformy Obywatelskiej.

16 lutego 2016 r. wybrany przez Zarząd Krajowy na rzecznika Platformy Obywatelskiej. Od października 2021 r. jest przewodniczącym regionu Mazowieckiego tej partii.

Paulina Hennig-Kloska (Polska 2050-TD) – minister klimatu i środowiska

Hennig-Kloska urodziła się w Gnieźnie w 1977 r. Ma licencjat z politologii w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowca w Płocku i tytuł magistra politologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Skończyła również studia podyplomowe dot. analizy finansowej i controllingu w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.

W Sejmie zasiada od 2015 r., gdy otrzymała mandat, startując z lity Nowoczesnej Ryszarda Petru. W wyborach w 2019 r. dostała się do Sejmu, startując z listy Koalicji Obywatelskiej PO .N iPL Zielonych. W lutym 2021 r. przystąpiła do Polski 2050. W obecnej X kadencji Sejmu została wybrana z list Trzeciej Drogi (stworzonej przez Polskę 2050 i PSL).

Krzysztof Hetman (PSL-TD) – minister rozwoju i technologii

Hetman urodził się w 1974 r. w Lublinie. Politolog, absolwent Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Jest wiceprezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego i posłem na Sejm X kadencji.

W latach 2007–2010 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, a od 2010 do 2014 – marszałkiem województwa lubelskiego. Od 2014 do 2023 r. poseł do Parlamentu Europejskiego.

Marcin Kierwiński (KO) – minister spraw wewnętrznych i administracji

Ma 47 lat; jest posłem PO czwartą kadencję – od 2011 r.

Ukończył Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych oraz Wydział Inżynierii Produkcji Politechniki Warszawskiej, a także studia podyplomowe w Instytucie Organizacji i Zarządzania w Przemyśle „Orgmasz”.

Był radnym Warszawy i szefem klubu radnych PO, a w 2010 r. został radnym wojewódzkim i wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. W latach 2010–2011 był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego.

Od lutego do listopada 2015 r. był sekretarzem stanu w KPRM i szefem gabinetu politycznego premier Ewy Kopacz. Od 2020 r. jest sekretarzem generalnym Platformy Obywatelskiej.

Był wiceprezesem zarządu Portu Lotniczego Warszawa-Modlin.

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Fot. PAP/Paweł Supernak

Dariusz Klimczak (PSL-TD) – minister infrastruktury

Klimczak urodził się w 1980 r. w Rawie Mazowieckiej. Jest absolwentem historii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz ukończył studia doktoranckie z zakresu politologii na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 2009 do 2018 r. był członkiem zarządu województwa łódzkiego, w tym od 2014 r. – w randze wicemarszałka. Jest wiceprezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz posłem od 2019 r.

Katarzyna Kotula (Nowa Lewica) – minister do spraw równości

Urodziła się 1 lutego 1977 r. w Gryfinie. 

W dzieciństwie uczyła się w szkole w USA. Ukończyła studia z filologii angielskiej na UAM w Poznaniu. Uczyła języka angielskiego, prowadząc także prywatną szkołę językową.

Była zaangażowana w tworzenie Wiosny Roberta Biedronia.

W 2019 r. uzyskała mandat poselski na Sejm RP, otrzymując 7557 głosów. Od 2021 r. współprzewodnicząca Nowej Lewicy w województwie zachodniopomorskim.

Izabela Leszczyna (KO) – minister zdrowia

Urodziła się 3 września 1962 r. w Częstochowie, gdzie ukończyła IV Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza. Absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie z tytułem magistra, a także studiów podyplomowych z finansów publicznych w Szkole Głównej Handlowej.

Polityczną karierę rozpoczęła w 2006 r. jako radna w rodzinnym mieście. Rok później dostała się do Sejmu z list Platformy Obywatelskiej (reelekcje uzyskiwała w kolejnych wyborach w 2011, 2015 i 2019 r.). 

11 kwietnia 2013 r. została powołana do rządu Donalda Tuska na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów. 

W 2020 r. odpowiadała za program wyborczy w kampanii kandydatki PO na prezydenta Małgorzaty Kidawy-Błońskiej. W tym samym roku została wybrana na członka zarządu krajowego Platformy Obywatelskiej. 

11 grudnia 2021 r. wybrano ją na wiceprzewodniczącą tej partii.

Sławomir Nitras (KO) – minister sportu i turystyki

Urodził się 26 kwietnia 1973 r. w Połczynie-Zdroju. Ukończył studia politologiczne na Uniwersytecie Szczecińskim, gdzie w latach 1997–1998 pracował jako asystent w Instytucie Politologii.

Polityczną karierę rozpoczynał w Unii Polityki Realnej na początku lat 90. Później należał także do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Od 1998 do 1999 r. był dyrektorem gabinetu wojewody koszalińskiego; w tym samym czasie dostał się do rady sejmiku zachodniopomorskiego (do 2002 r.).

W 2001 r. dołączył do Platformy Obywatelskiej, z ramienia której w 2005 r. wystartował do Sejmu, zdobywając mandat z okręgu szczecińskiego; w 2007 r. uzyskał reelekcję. 

W 2009 r. dostał się do Parlamentu Europejskiego, gdzie pracował przez jedną kadencję. 

2 grudnia 2014 r. roku został głównym doradcą w gabinecie politycznym premier Ewy Kopacz. Rok później wrócił do Sejmu jako poseł, został wówczas przewodniczącym Delegacji Sejmu i Senatu RP do Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE. 

W 2018 r. startował jako wspólny kandydat PO i Nowoczesnej na prezydenta Szczecina – bez sukcesu, zajmując trzecie miejsce. Rok później uzyskał mandat posła, a w jesiennych wyborach zdobył ponad 90 tysięcy głosów.

Barbara Nowacka (KO) – minister edukacji

Urodziła się 10 maja 1975 r. w Warszawie. Absolwentka informatyki w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych; tytuł magistra uzyskała na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła także studia MBA we Francuskim Instytucie Zarządzania.

Na początku społeczno-politycznej działalności związana była z Unią Pracy. W 2005 r. zakładała Unię Lewicy III RP.

W 2014 r. ubiegała się bezskutecznie o mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego.

W 2015 r. wstąpiła do partii Janusza Palikota Twój Ruch. W jesiennych wyborach parlamentarnych była kandydatką koalicji wyborczej Zjednoczona Lewica do Sejmu; nie zdobyła mandatu, bo komitet nie przekroczył progu wyborczego.

Po przegranych wyborach utworzyła stowarzyszenie Inicjatywa Polska, a w 2017 r. wystąpiła z Twojego Ruchu. W 2018 r. wraz z Inicjatywą Polską dołączyła do Koalicji Obywatelskiej.

Była inicjatorką projektu „Ratujmy Kobiety” i protestów przeciwko zaostrzeniu przepisów aborcyjnych.

W wyborach parlamentarnych w 2019 r. była „jedynką” Koalicji Obywatelskiej w okręgu gdyńskim; zdobyła mandat posłanki na Sejm RP.

Jej matką była Izabela Jaruga-Nowacka, działaczka polityczna, minister i wicepremier; zginęła w katastrofie smoleńskiej.

Marzena Okła-Drewnowicz (KO) – minister do spraw polityki senioralnej

Urodziła się 20 maja 1972 r. w Skarżysku-Kamiennej. Jest absolwentką socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz podyplomowych studiów z organizacji pomocy społecznej w Wyższej Szkole Handlowej w Kielcach.

Pracowała w rejonowym urzędzie pracy, a następnie – przez blisko dekadę – była wicedyrektorką MOPS w Skarżysku Kamiennej. Wykładała też w Centrum Kształcenia Pracowników Służb Społecznych.

Polityczną karierę rozpoczęła w 2006 r., gdy została wybrana na radną Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z ramienia Platformy Obywatelskiej.

W 2007 r. kandydowała do Sejmu z kieleckiej listy PO i zdobyła mandat. W maju 2010 r. wybrana na przewodniczącą regionu świętokrzyskiego Platformy (funkcję tę pełniła do maja 2017 r.).

W kolejnych wyborach parlamentarnych w 2011, 2015 i 2019 r. z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję.

Pod koniec 2021 r. została wybrana wiceprzewodniczącą Platformy Obywatelskiej.

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz (Polska 2050-TD) – minister funduszy i polityki regionalnej

Pełczyńska-Nałęcz urodziła się w 26 października 1970 r. w Warszawie. Jest socjologiem i specjalistą w sprawach polityki międzynarodowej. W roku 1994 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, w którym obroniła pracę doktorską. Następnie podjęła pracę w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. W latach 1992–1995 oraz 1999–2012 była związana z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w Warszawie, w którym pełniła m.in. funkcje kierownika działu rosyjskiego oraz zastępcy dyrektora.

W latach 2012–2014 pełniła funkcję wiceministra w resorcie spraw zagranicznych, natomiast w 2014–2016 była ambasadorem RP w Federacji Rosyjskiej.

Po zakończeniu służby dyplomatycznej objęła stanowisko dyrektora programu Otwarta Europa Fundacji im. Stefana Batorego, a następnie funkcję dyrektora think tanku Forum Idei. W 2020 r. znalazła się w sztabie wyborczym kandydata w wyborach prezydenckich Szymona Hołowni. Objęła stanowisko dyrektora Instytutu Strategie 2050, działającego przy powołanym przez Szymona Hołownię ruchu Polska 2050. 

Czesław Siekierski (PSL-TD) – minister rolnictwa i rozwoju wsi

Siekierski urodził się 8 października 1952 r. w Stopnicy. Z zawodu jest nauczycielem akademickim.

W latach 1994–1998 pracował jako dyrektor Fundacji Programów Pomocy dla Rolnictwa. W latach 1997-2004 pełnił funkcję posła na Sejm RP. W latach 2001–2003 był wiceministrem rolnictwa. Był także członkiem m.in. Komisji Integracji Europejskiej Sejmu (1997–2004), Parlamentarnej Komisji Wspólnej Parlamentu Polskiego i Parlamentu Europejskiego (1997–2001), wiceprzewodniczącym Komisji Gospodarki (1997–2001). W latach 2003–2004 sprawował funkcję obserwatora Sejmu RP w Parlamencie Europejskim.

W 2004 r. został posłem V kadencji Parlamentu Europejskiego. Uzyskał mandat europosła również w VI, VII i VIII kadencji PE. W 2014 r. został wybrany przewodniczącym komisji rolnictwa PE.

W wyborach w 2019 r. Siekierski został posłem do Sejmu z listy PSL z okręgu 33.; w wyborach do Sejmu w 2023 r. otrzymał reelekcję z komitetu KKW Trzecia Droga PSL-PL2050 Szymona Hołowni. Siekierski pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej PSL. 

Tomasz Siemoniak (KO) – minister członek Rady Ministrów

Tomasz Siemoniak urodził się w1967 r. w Wałbrzychu. Od listopada 2007 r. w rządzie Donalda Tuska był wiceministrem spraw wewnętrznych i administracji, a potem – od sierpnia 2011 do listopada 2015 r. ministrem obrony narodowej. Był też od września 2014 do listopada 2015 r. wicepremierem w rządzie Ewy Kopacz.  

Siemoniak od 2015 r. jest posłem. Ma wyższe wykształcenie. Od 1994 do 1996 r. był zatrudniony w Telewizji Polskiej, między innymi na stanowisku dyrektora Programu 1 – miał wówczas 29 lat, odpowiadał też za oddziały terenowe TVP.   

W latach 1998–2000 był radnym gminy Warszawa-Centrum. Od grudnia 2000 do lipca 2002 r. był wiceprezydentem Warszawy.  

W latach 1998–2000 pełnił funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji w Ministerstwie Obrony Narodowej, gdy resortem kierował Janusz Onyszkiewicz. Od grudnia 2000 do lipca 2002 r. był wiceprezydentem Warszawy. 

Również w tym czasie, 1998–2002, był wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej, a 2002–2006 zasiadał w zarządzie Polskiego Radia. Od 2006 do 2007 r. z rekomendacji PO był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. 

W latach 90. działał w Kongresie Liberalno-Demokratycznym i Unii Wolności. 

Bartłomiej Sienkiewicz (KO) – minister kultury i dziedzictwa narodowego 

Bartłomiej Henryk Sienkiewicz urodził się w 1961 r. w Kielcach. W latach 80. współpracował z opozycją demokratyczną. 

Ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1990–2002 był funkcjonariuszem Urzędu Ochrony Państwa. Zasiadał w kierownictwie pionu analiz. Współpracował z szefami resortu spraw wewnętrznych: Krzysztofem Kozłowskim i Andrzejem Milczanowskim. Służbę skończył w stopniu podpułkownika w 2002 r.  

Był współtwórcą Ośrodka Studiów Wschodnich (1990), wicedyrektorem oraz przewodniczącym rady tej instytucji.  

Od 2003 r. przez dwa lata był doradcą ówczesnego marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego. Pracował jako wykładowca w Akademii Obrony Narodowej.  

W latach 2013–2014 był bezpartyjnym ministrem spraw wewnętrznych w rządzie PO-PSL. Pełnił także funkcję koordynatora służb specjalnych, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, CBA, a także wywiadu i kontrwywiadu wojskowego.  

W wyborach parlamentarnych w 2019 r. uzyskał mandat posła na Sejm, kandydując jako lider listy Koalicji Obywatelskiej w okręgu kieleckim. Po wyborach wstąpił do PO. W 2023 r. kandydował do Sejmu z ramienia KO z pierwszego miejsca w okręgu krakowskim. Uzyskał poselską reelekcję.

Radosław Sikorski (KO) – minister spraw zagranicznych

W 1981 r. w czasie uczęszczania do liceum stał na czele uczniowskiego komitetu strajkowego, protestującego przeciwko tzw. wydarzeniom bydgoskim, gdy przedstawiciele Solidarności z Janem Rulewskim na czele zostali pobici przez funkcjonariuszy MO podczas sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy.

Latem 1981 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii. Gdy w Polsce wybuchł stan wojenny, poprosił o azyl polityczny. W Anglii ukończył studia licencjackie w Pembroke College Uniwersytetu w Oksfordzie. Należał do elitarnego klubu towarzyskiego studentów z Oksfordu – Bullingdon Club.W 1986 r. wyjechał do Afganistanu. Jak sam twierdził, aby dołączyć się do walczących z Sowietami mudżahedinów. Był korespondentem wojennym brytyjskich gazet. W 1987 r. otrzymał pierwszą nagrodę World Press Photo za zdjęcie rodziny afgańskiej zabitej w bombardowaniu. Relacjonował także wojnę w Angoli.

Na przełomie lat 80. i 90. wrócił do Polski. Doradzał Rupertowi Murdochowi przy nieudanej próbie uruchomienia komercyjnej telewizji w Polsce.

Pracował jako dziennikarz. W TVP prowadził program „Wywiad miesiąca”, gdzie rozmawiał ze znanymi politykami – m.in. z Henrym Kissingerem czy Margaret Thatcher. 

Wiceminister obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego. Należał do Ruchu Odbudowy Polski. W latach 1992–1995 był inwigilowany przez Wojskowe Służby Informacyjny. Sam ujawnił swoją teczkę, będąc ministrem obrony narodowej w rządzie PiS.

W latach 1998–2001 wiceminister spraw zagranicznych w rządzie Jerzego Buzka. W 2005 r. wybrany do Senatu z listy PiS. Minister obrony narodowej w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. 

Skonfliktowany z Antonim Macierewiczem podał się do dymisji na początku 2007 r. Powodem różnicy zdań była kwestia likwidacji WSI. 

Dołączył do Platformy Obywatelskiej. Ogromne kontrowersje wywołały jego słowa z kampanii wyborczej PO, gdy mówił na wiecu o „dorżnięciu watahy”, kierując swoją wypowiedź w stronę PiS. 

Poseł na Sejm (2007–2015) i minister spraw zagranicznych w rządzie Donalda Tuska. W 2010 r. brał udział w prawyborach o nominację na kandydata w wyborach prezydenckich, wyraźnie przegrywając z Bronisławem Komorowskim. 

Zwolennik dobrych relacji z Niemcami i Rosją kosztem Stanów Zjednoczonych. Podczas europejskiego kryzysu finansowego w 2011 r. wygłosił w Berlinie przemówienie, apelując do Niemiec o większą aktywność. – Mniej obawiam się niemieckiej potęgi niż niemieckiej bezczynności – mówił.

Zimą 2014 r. rozpoczął misję dyplomatyczną w Kijowie podczas trwającego Euromajdanu. Telewizja ITV pokazała moment, gdy ministrowie spraw zagranicznych UE wychodzą ze spotkania z przedstawicielami ukraińskimi opozycji. Wzburzony Sikorski mówił do jednego z nich: „Jeśli nie podpiszecie porozumienia, będziecie mieć stan wyjątkowy, armię i wszyscy będziecie martwi”.

Będąc marszałkiem Sejmu. w październiku 2014 r. udzielił wywiadu Politico, w którym wyznał, że Władimir Putin proponował Donaldowi Tuskowi rozbiór Ukrainy.  

Był jednym z bohaterów tzw. afery taśmowej, w efekcie której stracił stanowisko marszałka Sejmu.

W 2017 r. został członkiem konferencji Sir Bani Yas Forum. Jego nazwisko padało w kontekście afery łapówkarskiej Katargate. Należy także do mającej niejasne powiązania Grupy Bilderberg. 

W Parlamencie Europejskim od 2019 r.

Adam Szłapka (KO) – minister do spraw Unii Europejskiej

Urodził się 6 grudnia 1984 r. w Kościanie. Ukończył politologię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studium polityki zagranicznej w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych.

Był sekretarzem generalnym młodzieżówek Unii Wolności i Partii Demokratycznej.

W latach 2006–2010 był radnym miasta Kościan. W 2010 r. trafił do Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego, gdzie pracował jako ekspert.

W 2015 r. został sekretarzem generalnym nowo utworzonej partii Nowoczesna i został jej kandydatem do Sejmu; zdobył mandat jako „jedynka” na liście w okręgu kaliskim. W wyborach parlamentarnych w 2019 r. uzyskał poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej.

Od 24 listopada przewodniczący Nowoczesnej (zastąpił na tym stanowisku Katarzynę Lubnauer).

Dariusz Wieczorek (Nowa Lewica) – minister nauki

Urodził się 23 maja 1965 r. w Szczecinie. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej. W latach 1998–2001 był wiceprezydentem Szczecina.

W 2016 r. został wiceprzewodniczącym SLD.

W wyborach w 2019 r. uzyskał mandat poselski na Sejm IX kadencji, otrzymując 24 924 głosy. Od października 2021 r. wiceprzewodniczący Nowej Lewicy.