55 lat temu, 25 stycznia 1967 roku, Leonid Teliga wyruszył z Casablanki w Maroku w samotny rejs dookoła świata. Był pierwszym Polakiem, który w ten sposób opłynął kulę ziemską. Historyczną podróż odbył na pokładzie specjalnie dla niego zaprojektowanego, drewnianego jachtu „Opty”.
Na jego budowę sam zbierał pieniądze, w tym celu między innymi sprzedając własne mieszkanie. Nazwa jednostki była skrótem od słowa „optymista”. Rejs trwał ponad 2 lata i 3 miesiące.
Z Maroka trasa wiodła na zachód, uczęszczanymi szlakami. Przepłynięcie Atlantyku zajęło Telidze 30 dni i była to, jak mówił: „najprzyjemniejsza i najłatwiejsza część podróży”. Ostatni etap rejsu – z wysp Fidżi do Dakaru – żeglarz postanowił przebyć bez zawijania do portu, co trwało 165 dni. Tym samym pobił rekord trwania nieprzerwanej samotnej żeglugi oceanicznej. Przez wiele dni nie było z nim żadnego kontaktu.
23 marca 1969 wypłynął z Dakaru do Las Palmas. 5 kwietnia na Wyspach Kanaryjskich Teliga przeciął kurs, którym w lutym 1967 roku zdążał z Las Palmas na Barbados. Do Casablanki wpłynął 29 kwietnia 1969 roku, a następnego dnia rejs został oficjalnie zakończony w obecności dyplomatów i władz Maroka.
Stan zdrowia Leonida Teligi nie pozwolił mu na pokonanie drogi powrotnej na pokładzie jachtu. „Opty” wrócił na pokładzie innego statku, a jego kapitan – samolotem. Prosto z lotniska został przewieziony do szpitala, gdzie przeszedł operację usunięcia nowotworu.
PRL-owskie władze próbowały przedstawić dokonania Teligi jako wspólne osiągnięcie, organizowano liczne spotkania i uroczystości, żeglarz uczestniczył w około dwustu z nich. Został uhonorowany wyróżnieniami i medalami, w tym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Leonid Teliga zmarł 21 maja 1970 roku. Miał niespełna 53 lata. Został pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie.
Leonid Teliga – sylwetka
Leonid Teliga urodził się 28 maja 1917 roku w Wiaźmie w Rosji. Dzieciństwo i młodość spędził w Grodzisku Mazowieckim.
Zamiłowanie do żeglarstwa towarzyszyło mu od najmłodszych lat, w 1938 roku zdobył uprawnienia sternika morskiego, jednak plany przerwała II wojna światowa. Przydzielony do 44. Pułku Strzelców w Równem, we wrześniu 1939 roku walczył w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego, a potem z pułkiem przedostał się na Wołyń. Tam został wzięty do niewoli sowieckiej i wywieziony w głąb Związku Radzieckiego. Był marynarzem na statkach na Krymie.
Po ataku Niemiec na ZSRR, brał udział w ewakuacji Krymu i portów azowskich, pływał między innymi na Morzu Czarnym. W 1942 roku wyszedł z ZSRR wraz z armią Andersa i przedostał się do Wielkiej Brytanii. Po przeszkoleniu w Kanadzie walczył jako strzelec pokładowy w polskim 300. Dywizjonie Bombowym im. Ziemi Mazowieckiej. Dwukrotnie został odznaczony Medalem Lotniczym.
Po wojnie studiował język angielski w Cambridge i ekonomię w London School of Economics. Do Polski powrócił w 1947 roku. Był dziennikarzem, należał do zespołu redakcyjnego miesięcznika „Żagle”, tłumaczył literaturę angielską i rosyjską. Pisał książki, tworzył słuchowiska radiowe, publikował wiersze i opowiadania. Pracował z ramienia Polski w misjach rozjemczych ONZ w Korei i Laosie oraz jako attaché prasowy ambasady we Włoszech.
Zmarł w 1970 roku. Dla uczczenia jego pamięci redakcja miesięcznika „Żagle” od 1971 roku przyznaje nagrody im. Leonida Teligi za twórczość literacką, osiągnięcia sportowe i działalność przyczyniającą się do popularyzacji żeglarstwa w Polsce. Teliga jest też patronem wielu harcerskich drużyn, szczepów i szkół.