Powstał 12 lat temu. Jego bohaterka rok po emisji audycji odeszła na zawsze, pozostawiając najbliższym i znajomym obok wspaniałej twórczości, wiele wspomnień i emocji gorących do dziś. Powoli zbliża się czas, gdy przynajmniej raz w roku wspominamy tych, którzy odeszli. W moim autorskim cyklu w okolicach 1- listopada planuję wspomnienie naszych radiowych koleżanek i kolegów, a dziś przypomnę jedną z bohaterek moich reportaży. Dopiero niedawno zdałem sobie sprawę, że oni też odchodzą, choć w radiowym archiwum pozostaje wyraźny ślad.
Po Agacie Buchalik-Drzyzdze pozostał mi jeszcze malutki obrazek namalowany ołówkiem i delikatnym pastelem, przedstawiający anioła. Artystka podarowała go mojej wtedy 3- letniej córce Liwii, jako amulet. Wisi w jej pokoju do dziś.
Pani Agata dyplom magistra sztuki obroniła w pracowni grafiki u prof. Stanisława Dawskiego w 1967 roku. W Zielonej Górze mieszkała i pracowała od końca lat 60-tych. Jej praca twórcza związana była głównie z Zieloną Górą. Wszystko przez te paluszki. Jako mała dziewczynka pod łóżkiem w sypialni babci miała swoją pierwszą pracownię, tworząc wszystko, co może wymyślić mała dziewczynka z głową pełną pomysłów i nieograniczonej wyobraźni. Po latach jej twórczość obejmowała wiele dziedzin i technik artystycznych. Uprawiała grafikę warsztatową i użytkową oraz malarstwo i rysunek. Od drugiej połowy lat 70 tworzyła tkaninę unikatową. Przez lata zajmowała się też tworzeniem kompozycji na bazie papieru czerpanego. Swój dorobek prezentowała na 42 wystawach indywidualnych oraz 130 zbiorowych w kraju i za granicą. Reportaż jest podróżą bardzo osobistą, kameralną opowieścią o pasji spełnionej, wspomnieniem złotych paluszków, miłości i kolorowych bratków.
Posłuchaj reportażu.
Rozmowa z dyrektorem Muzeum Ziemi Lubuskiej Leszkiem Kanią na temat znajomości z Panią Agatą i innych artystach, którzy pozostali w jego pamięci.