Coraz bardziej zielono, coraz bardziej kwieciście i ciepło. Cieszyć się jednak z tej wiosny zupełnie nie da. Powód wiadomy i wszystkim oczywisty. Wojna i agresja na Ukrainę napawa dojmującym smutkiem. Nie wiem jak u Państwa, ale mi momentami smutek ten przeradza się w uczucie bezsilnej wściekłości. Chciałoby się odetchnąć z ulgą, a nie można. Jeśli dołożyć do tego inne związane z wojną problemy i naszą naturalną skłonność do narzekania, to przepis na wiosenną depresję gotowy.
Włączyłem jedną taką telewizję, w której podczas świąt od rana do wieczora opowiadano jak to ceny poszły w górę. Korespondenci na warszawskich targowiskach licytowali się ile kosztują jajka, masło i szklarniowe pomidory. Robili to z takim zacięciem i oddaniem, że ceny gdyby tylko mogły, byłyby jeszcze kilka razy wyższe. Zaraz po reklamach ekspert omawiał ekonomiczne wskaźniki i przekonywał, że podobnie jak z temperaturą mamy inflację rzeczywistą i odczuwalną. Ta druga jest kilkukrotnie wyższa i przejmuje wszystkich dojmującymi dreszczami. Kolejne wiadomości i kolejne dołujące informacje o podwyższeniu stóp procentowych. Na nic przekonywanie, że to wojna, ceny na giełdach paliw i destabilizacja na światowych rynkach. Wyraźnie przejęty ekspert z grobową miną i wskaźnikiem w dłoni śledził pnący się w górę poszarpany wykres.
– Niedługo ekranu mu zabraknie – pomyślałem i wyłączyłem tv. Z nosem w komórce przeglądam media społecznościowe. Jeden taki lubuski poseł chyba też oglądał tą samą telewizję, bo wrzucił na swój profil zdjęcia jak z innymi partyjnymi kolegami, odwiedza zielonogórskie targowisko. Napisał, że usłyszał od sklepikarzy, że tak źle nie było w Polsce od 30 lat. Pan poseł minę na zdjęciu miał conajmniej tak smutną jak ten ekspert z telewizora od inflacji. Ale może się mylę. Odłożyłem telefon i wyjrzałem przez okno. W ten weekend chyba pierwsze koszenie trawnika. Wygrabić też trzeba liście co się w ogrodowych kątach pochowały. Samo się nie zrobi i żaden sceptyk mnie do pracy w ogrodzie nie zniechęci.
GL 16.04.2022