Zbiór 201 monet z XV i XVI wieku stanowiący tzw. Skarb ze Święciechowy stał się własnością samorządowego Muzeum Ziemi Wschowskiej we Wschowie. Jest on prezentowany w tej placówce od maja 2016 r.; do tej pory stanowił depozyt Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Jak poinformowała Grażyna Strózik z Muzeum Ziemi Wschowskiej, skarb jest eksponowany w gabinecie numizmatycznym w budynku muzeum przy placu Farnym we Wschowie. Własnością muzeum stał się dzięki decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
„Na skarb składają się monety srebrne z XV i XVI w. z terenu Polski, Śląska i Prus. Wszystkie wybito w okresie panowania dynastii Jagiellonów. Najstarsze są półgrosze koronne Władysława Jagiełły z lat 1416-1422, przypisywane mennicy wschowskiej” – powiedziała Strózik.
Najmłodszą monetą jest szeląg Zygmunta I Starego z 1540 r., pochodzący z mennicy w Gdańsku. Połowę zbioru stanowią monety z późnego średniowiecza (do 1501 r.), a więc z okresu groszowego. Pozostałe zaliczane są do monet nowożytnych. Najwięcej, 77 monet, pochodzi z mennicy we Wschowie.
Pozostałe monety pochodzą z emisji krakowskich, gdańskich, elbląskich, toruńskich, królewieckich i śląskich.
Skarb ze Święciechowy zawiera 13 monet, które w literaturze przedmiotu określane są jako rzadkie. Są to tzw. grosze białe księcia Zygmunta Jagiellończyka z mennicy głogowskiej, na których po raz pierwszy w historii mennictwa śląskiego wybito datę, oraz szelągi i trojaki Zygmunta I z mennicy gdańskiej.
Prawdopodobnie skarb ten został ukryty po 1540 r. przez jednego z miejscowych kupców. Znaleziono go 7 kwietnia 1981 r. podczas prac ziemnych prowadzonych na terenie prywatnej posesji w Święciechowie w pow. leszczyńskim (Wielkopolska), na głębokości około 78 cm, w glinianym naczyniu.