Mieszkają w jednym z lubuskich miast. Jak wspomina mama Nadii Iwona, była wesołym i beztroskim dzieckiem. Ojciec to potwierdza dodając, że jest podobnie jak on bardzo wrażliwa na życie.
Nie sądził więc, że pierwsze drobne problemy, są początkiem stanu, który w przyszłości doprowadzi do poważnego kryzysu córki i w konsekwencji całej rodziny. Życie poddało ich próbie w której stawką jest nie tylko szczęście Nadii, ale również jej życie.
Chcą podzielić się swoimi bolesnymi doświadczeniami z innymi rodzicami i dziećmi, aby oszczędzić im tego, co przez lata było udziałem ich rodziny. W dwuodcinkowym cyklu dokumentalnym opowiemy historię, której jak twierdzą gdyby wiedzieli… można było uniknąć.
W części pierwszej rodzina wspomina dzieciństwo Nadii i jej naukę w gimnazjum, gdzie zaczęły się problemy do tej pory szczęśliwego i beztroskiego dziecka. Relacje z rówieśnikami spowodowały pierwsze symptomy depresji niezauważone przez rodziców i nauczycieli. Utrwalenie tej sytuacji doprowadziło pierwszych ukrywanych przez rodzicami nieporadnych prób samobójczych.
Posłuchaj.
W części drugiej muszą się zmierzyć z jeszcze z większymi problemami i znaleźć skuteczny sposób wyjścia z sytuacji.
Depresja w okresie dojrzewania wiąże się z wieloma dynamicznie przebiegającymi zmianami: hormonalnymi, rozwojem nowych funkcji poznawczych, znaczącym poszerzeniem kontaktów społecznych i podejmowaniem nowych ról społecznych, a także usamodzielnianiem się od rodziców. Zmiany te, wymagające uruchomienia wszystkich zdolności adaptacyjnych, wywołują wiele obaw i typową huśtawkę emocji i nastrojów. Doświadczane w tym okresie trudności i porażki przyczyniają się niekiedy do wytworzenia się zniekształconego, zaburzonego obrazu własnej osoby.
Jakie zachowania nastolatka powinny być wskazaniem do szukania pomocy?
– zmiana w zachowaniu dziecka (np. z osoby aktywnej, towarzyskiej dziecko staje się wycofane, przestaje angażować się w rzeczy, które wcześniej sprawiały mu przyjemność)
– odczuwa smutek, przygnębienie (szczególnie gdy trwa dłużej niż 2 tygodnie)
– częste rozdrażnienie, huśtawka nastrojów
– nie ma przyjaciół i relacji rówieśniczych
– skarży się na problemy ze snem, z koncentracją
– nie widzi przyszłości, wypowiada zdania typu „nic nie ma sensu”
– odmawia uczestnictwa w zajęciach szkolnych
– miewa różne dolegliwości bólowe lub objawy somatyczne, które nie mają przyczyny fizycznej
Powyższe objawy nie muszą oznaczać choroby psychicznej czy zaburzenia, które wymaga pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej. Warto jednak skonsultować swoje niepokoje ze specjalistą. Czekanie aż nastolatek „wyrośnie” z problematycznych zachowań może tylko utrwalić trudności.
Gdzie szukać pomocy?
– pedagog/psycholog szkolny, Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna
– Poradnie Zdrowia Psychicznego i Poradnie Psychologiczno- Psychoterapeutyczne działające w ramach NFZ
– Infolinia dla dzieci i młodzieży, rodziców i nauczycieli 800 080 222 (całodobowa)
– Telefon zaufania dla rodziców i nauczycieli 800100100 (od poniedziałku do piątku w godz. 12-15)
– Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116111 (całodobowy)
– Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12 (całodobowy)
W sytuacji ostrego kryzysu psychicznego lub stanu zagrożenia życia – telefon alarmowy 112 lub Izba Przyjęć Szpitala Psychiatrycznego.
Zalecenia opracowała Agnieszka Czechowska- psycholożka i terapeutka, kierowniczka Ośrodka Rehabilitacji Socjopsychiatrycznej w Otwocku. Poniżej rozmowa z ekspertem.
